Osada pod Drzewem Życia,

czyli anarchizm na koniec świata.

Daleko od zamętu i walk wewnętrznych pracujemy nad anarchizmem Wieku Żelaza.

Tworzymy wspólnie opowieści o świecie, w którym anarchistyczne życie jest większe, piękniejsze i lepsze, niż to, które widzimy dziś dookoła siebie. W którym osoby anarchistyczne uzdrawiają się z doznanych traum, a ich mechanizmy obronne przestają szkodzić im samym i ich społecznościom.

Kiedy cywilizacja industrialna, wraz z ogromną rzeszą istot czujących, umiera − przekształcając Ziemię w planetę niezdatną dla naszego życia − stawiamy czoła lękowi i rozpaczy. Wierzymy, że anarchia − wyzwolenie od władzy narzuconej przemocą − ma w sobie moc i głębię, aby zapewnić nam, i tym co przyjdą po nas, kompas i mapę, aby przeżyli Wielkie Wymieranie (o ile ktokolwiek z ludzi je przeżyje).

W tym celu odwracamy się od hałasu i chaosu wielkomiejskiego anarchizmu, który tak wiele z nas poranił, wydrenował z energii i zniechęcił. Patrzymy w dal, ku końcowi świata. tam, gdzie ptaki zawracają, a psy dupami szczekają i nikt anarchizmu “nie robi”. My go opowiemy − a potem wcielimy w czyn.

Nie jesteśmy osobami bohaterskimi. Jesteśmy osobami poranionymi i po wielekroć błądzącymi, ale wciąż pełnymi nadziei i desperacji w dążeniu ku dobru, pięknu i wolności. Nie potrafimy się poddać.

• Solarpunkiem (ale też Lunarpunkiem)
• De/Postwzrostem, który jest pragmatycznym bliźniakiem Solarpunka.
• Permakulturą społeczną, która pomaga nam ułożyć relacje w ekosystemie społecznym na zasadach symbiozy.
• Oddolną i samorządną organizacją każdej społeczności.
• Koegzystencją, komunikacją i kooperacją między społecznościami.
• Wzajemną pomocą, dbałością i troską.

• Wszelkim (a zwłaszcza ukrytym) monopolom materialnym i niematerialnym w ogólności.
• Kapitalizmowi w szczególności.
• Wszelkim (a zwłaszcza ukrytym) strukturom przymusu i hierarchii w ogólności.
• Państwu opartemu na monopolu przemocy w szczególności.

Resztę opowiemy sobie w drodze…